Evett hamileliğin en tatlı en minnoş zamanlarını yaşıyorum. Ama bir maşallahınızı alırım. Ne bir mide bulantısı, ne bir aş erme, ne de tiksinme henüz benim karşıma çıkmadı. Umarım kalan zamanımızı da böyle atlatırız. Telefonuma bir program indirdim ve bebeğimin gelişimini oradan takip etmeye çalışıyorum. Telefonuma göre bebeğim brüksel lahanası kadar olmuş. Bir önceki haftaya göre baya bir gelişim var demek ki 🙂
Kafası vücudunun neredeyse yarısı kadarmış. 11 haftalık bebeğin kalbi saniyede 120 ile 160 arasında bir atış sayısına sahipmiş. Yani bu demek oluyor ki benim kalbimin iki katı hızıyla atıyor. Oldukça ilginç bir hamilelik serüveninin bu haftalık notları da bu kadar.

Bebeğim artık erik kadar. Kemikleri kısmen gelişmeye de başladı. Ben onunla konuşmaya başladım. Biliyorum beni henüz anlayamaz ama olsun onunla konuşmak bana huzur veriyor. Eminim bir gün beni anlayacak duruma da gelecek. 10. Hafta da bebeğin kulakları henüz başının alt kısmında. O büyüdükçe kulakları da doğru noktaya gelecek ve biz anlaşmaya başlayacağız. Gözlerini optik yapısında gelişmeye başladı. Beni yakında görebilecek duruma da gelecek bebeğim. Diş tomurcukları da 10 hafta da oluşmaya başladı. Doğumdan bir iki ay sonra dişleri de çıkacak kuzumun ve ben ona diş buğdayı da yapacağım. Ne güzel hevesler bunlar değil mi. Allah sağ salim kuzumu kucağıma almayı nasip etsin inşallah.

Hamileliğin 10 haftasında anne de artık daha az kafein almalı dedi doktorum. Çünkü kafeinin idrar sökücü bir özelliği varmış. Bu sebeple de annede sıvı kaybı yaşayabilirmiş. Eğer gazlı içecek ya da kafein alma durumum olursa da bol bol su tüketmem konusunda beni özellikle uyardı.

Biz bugün 7 haftalık olduk. Bugün kü düktor kontrolünü asla ve asla unutamam galiba. Bugün önce fasülyemin kalp atılarını duyduk. ‘’TIK TIK TIK’’ bunlar benim fasülyemin nefes aldığını ve karnımda bana tutunma çabalarıydı. O an öyle bir duygulandım ki utanmasam avazım çıktığınca bağararak ağlayabilirdim. Ama bulunduğum ortam buna pek de uygun değidi. Hemen kendimi toparladım. Doktorumuz ”sıra da bebeğini görmek var, hazır mısın?’’ dediğinde sanki kalbim yerinden çıkacaktı. O nu görmüştüm. Her ne kadar bir nokta ya da bir fasülye tanesi kadar görünse de benim gözümde o bir dünyadı. O benden bir can benim bu hayatta ki bundan sonra ki yaşama sebebimdi. Annesinin canı kanıydı. Karnımda artık bir kalp bir de beden taşıyordum. Yavrum karnımda günden güne gelişiyordu. Bir sonra ki doktor kontrolüne gelene kadar zamanı nasıl geçireceğimi düşünerek doktorun yanından ayrıldım.
7.hafta da annede mide bulantısı, kusma çok sıkla görülürmüş. Ama bende hamilelikte 7.hafta şikayetleri görülmedi. Bu konuda hamilelikte kız anneye benzer batıl inancına sonuna kadar katılıyorum. Annemde de bu şikayetlerin hiç birisi görülmemiş. Bende de yok çok şükür.

Bu hafta kendime bir doktor buldum artık. Bugün kendisiyle tanıştık. Beta kontrolü yaptı doktorum öncelikle. Beta da artış varmış. Hamilelik oldukça sağlıklı gidiyor. Keseme de baktı doktorum. Kese olması gereken gibi görünüyormuş.
Bu durumlar o kadar heyecan verici ki anlatamam size. Anne olmak için de bir canlıya can vermek ve seninle yaşaması. Artık herşeye dikkat etmem gerekiyor. Yediğim yemeğe, içtiğim suya… Artık ben ne yersem biliyorum ki o da benim yediğimden beslenecek. Şimdi geçer mi ki 9 ay. Daha yolun başındayız ama oldukça heyecanlıyım. Yavruma kavuşmak istiyorum. Elimi karnıma tuttuğum da o kadar mutlu oluyorum ki… Biliyorum orada bir canlı var ve o benim bir parçam. Henüz hamile olduğumu kimselere söyleyemedim. Önce kuzumu görelim bir hayırlısıyla da…