Kendimizi Dinliyoruz Biz

Eskiden bir arkadaşımla bir dostumla arama kırıklık girse acaba ne yaptım diyordum. Acaba bana mı kırıldı, farkında olmadan canını mı acıttım diyordum. Evet kendime çok acımasız davrandığımı fark ettim.

Gerçek bir dost zaten sizin onu kırmak istemediğinizin farkındadır. Yaptığınızı alınan kırılan bir insan içten içe yerinizde olamamanın gayret ve çabasının dışa vuruşudur. Bazı şeyleri anlamak zaman alıyor insanın hayatında. Ama herşey elbet bir gün ele veriyor kendini.

Bir de özünde iyi insan olmak var tabi. Anlamadığım bir nokta da bu. Her insan özünde iyidir zaten. İnsanoğlunun yaratılışında var iyilik. Önemli olan bu iyiliği egonun üstünde tutabilmektedir.

Ben artık kendimi insanlardan ayrıştırıyorum. Çevremde mutsuzluk veren insanlar bırakmamak, huzurla mutlulukla aileme adadım kendimi. Kızıma vakit ayırıyorum mesela. Yuvarlanıyoruz Masal’a evde. Ama kararlarımızdan dönmüyoruz. Bugün “evet” dediğimizi yarın “hayır” yapmıyoruz ama bugün dağıtıp yarın toplayabiliyoruz. İşin özeti kendimizi dinliyoruz biz kimsenin çocukça muhabbetlerini değil 😉