Çocuklarımız bizlerden ayrı bir ruhsal alemde yaşarlar. Bu dünya onlara has rahatlık ve renklilik içerir. Bardaktaki suyu yere dökmek onların eğlencesiyken bize ters gelir. O yüzden bizim dünyamız onlara uygun değildir.

Biz kendimizi onlara uydurmak zorundayız. Onların gelişimi büyümesi ve kendilerini yetiştirmesi için onları kendi alemimize sakin sakin almalıyız.

Bizim alemimizde hırs vardır, öfke vardır, yarınlara dair kaygılar vardır. Çocuklarda ise ne geçmişe dair sorunlar ne de geleceğe dair endişeler vardır. Onların alemi çok çok daha güzeldir. Keşke hepimiz her zaman öyle kalabilsek. Hani çocuk ruhu herkesi iyi eder diyorlar ya… Tertemiz hayatları var nasıl iyi olmaz ki insan.

Çocuk, eğitilirken, onun çocuksu dünyasına girmek, onu orada gözlemlemek, yetişkinden farklı bir ruh haliyle yaşadığını fark edip ona oradan hitap etmek gerekir… Çocuğun dünyasına giremeyen yetişkin, çocuğu kendi dünyasına getirmek zorunda kalır ki, böylesi bir durum çocuk için hiç de huzur verici değildir… Bunun içindir ki her kim çocuk eğitmeyi göze alırsa çocuklaşmayı da göze almalıdır.

Kendimi kandırmıyorum ben. Mükemmel anne diye bir şey yoktur. Ne zaman mükemmelleşmeye çalışsam muhakkak bir yerde çuvalladım. Annelikte çuvallamak gibi bir şansım yok. Kızım için en iyisi olmaya çalıştığım doğrudur. Ama bunu mükemmellikle karıştırmıyorum.

Benim kızım şimdiki zamanlarına bir daha dönmeyecek. Evime misafir gelecekmiş. Gelsinnn. Kızıma misafir gelecek diye oyuncaklarını dökmesine engel olamam. Kızımı misafir gelecek diye süsleyip püslemeye de gerek yok. Biz evimizde zaten temiz kıyafetlerle oturuyoruz. Süslüyüz. Ne zaman biri gelecek olsa ev temizleyen, çocuğunu hazırlayan annelerden olmadım. Misafir gelip iki saat durup gidecek diye koca günümü hazırlıkla harcayamam. Benim ilgilenmem gereken bir kızım var. Benden devamlı gülen yüz bekliyor o. Kendimi yoramam. Hem zaten misafir beni görmeye geliyor. Başımın üstünde yeri var gelenin. İkramlarımı hazırlarım bir güzel hizmette ederim. Bunları yaparken kızımı ihmal edemem. Gelen kişi zaten beni görmeye geliyorsa iyi insandır. Evime, ikramımın çeşidine bakan kişi benden değildir.

Ben anneyim. Yerine göre ağlarım, yerine göre isyan ederim, bazen sadece sessizlik ararım. Yorulmuşumdur belki. O yüzden mükemmel anne olmaya çalışmam. Her zaman güçlü ve dik dururum. Hiçbir rüzgar, hiçbir kasırga beni yıkamaz. O yüzdendir ki güçlü anneler, mükemmel anneleri her zaman döver.

Soyut düşünce çocuk da yoktur kısmı biraz karışıklığa sebep oluyor sanırım.

Bu minik yavrucaklar 7 yaşa kadar görmediğini anlamakta zorlanır, hatta korkabilir bile zaman zaman. Soyut kavram diye bu noktaya denir yani eliyle tutamadığına, gözüyle görmediğine inanamaz, kavrayamaz. Ama sorun ona sence bahar ne renktir diye tabiki değişik fikirler üretir. Ona hayal gücü denir, soyut degil 😉

Yanında edinmesini istediğiniz davranışları yapın, taklit ederek öğrenir. Çok da güzel uygularlar, ama ayıbı, günahı dilde söyleyerek anlamaz sizde görerek anlar. Onların yanında davranışlarınız aslında onların aynasıdır unutmayın.

• Çocuğumuzun teknoloji kullanım süresine sınır koymalıyız. 2 yaşın altındaki çocukların teknolojik aletlerle tanışmasına olabildiğince izin vermemeliyiz. İlköğretime kadar olan dönemde yaklaşık 30 dakika, ilköğretim döneminde yaklaşık 45 dakika, ergenlik çağında ise teknoloji kullanımını yaklaşık 2 saat ile sınırlamalıyız.
• Arta kalan zamanlarda çocuğumuza eşlik etmeli, olabildiğince birlikte vakit geçirmeliyiz (oyun oynamak, hem ebeveynin hem de çocuğun keyif aldığı bir etkinlik yapmak gibi).
• Çocuğumuza zengin uyarıcılarla dolu bir çevre sağlamalıyız. Kültür, sanat ve spor ile tanışabileceği fırsatlar sunmalıyız. Bu sayede televizyon, bilgisayar ve telefon tek uğraşı olmamış olur. Çocuğumuzun hayatında sosyalleşebileceği alanları arttırdıkça teknoloji kullanım isteği azalacaktır.
• Çocuğumuzun kullandığı teknolojik aletleri ortak alanlarda bulundurmalıyız, çocuk odası gibi denetim sağlayamayacağımız özel alanlarda değil.
• Çocuğumuzla konuşmalı, o konuşmak istemese dahi konuşmak için hazır ve istekli olduğumuzu ona göstermeliyiz. Öğrenmek istediği, merak ettiği konuları (romantik ilişkiler, arkadaşlık ilişkileri, cinsellik vb.) bizimle konuşabileceğini hissederse, yanlış yollardan bilgi edinme arzusunun önüne geçebiliriz.
• Çocuğumuzun uygunsuz siteler ulaşımını engellemek adına neler yapabileceğimizi araştırmalıyız. Bu konuda var olan filtreleme seçeneklerini uygulamaya koyabiliriz.
• Çocuk için en büyük örneğin ebeveynleri olduğunu unutmamalıyız. Kısaca, biz günümüzün ne kadarını teknoloji kullanarak geçiriyoruz?